voor strijkkwartet
geschreven voor het Dudok Kwartet
‘Took my suitcase’ is het eerste werk dat ik zonder de begeleiding van een docent heb geschreven. Na mijn eindexamen compositie bachelor in mei 2007 besloot ik mijn tijd en aandacht vooral te richten op mijn studie altviool, en alleen nog maar te denken aan compositie. In gedachten ontstonden zo de contouren van een strijkkwartet. Ik zou er zonder haast in mijn hoofd aan ‘werken’, zodat ik het vervolgens in zeer korte tijd zou kunnen opschrijven.
Ik vertelde over deze nieuwe aanpak aan de cellist van het mij goed bevriende Conegliano Quartet, die mij daarop meteen vroeg of het over twee maanden klaar kon zijn: ze hadden een modern werk nodig voor een kamermuziekconcours. Dat ik het in één keer kon opschrijven bleek een illusie: het werd een hels spannende klus om het op tijd af te krijgen. Maar terwijl het kwartet begon te repeteren kon ik nog experimenteren en verbeteren.
Het belangrijkste gegeven waarmee ik begon te componeren was een akkoord. In elke sectie worden de intervallen van dit akkoord eerst lichtelijk vergroot, waardoor het consonanter wordt. Daarna verklein ik ze weer en maak het akkoord nog compacter. Een kwartet is bij uitstek geschikt voor het beoefenen van stemvoering en contrapunt, en ik heb daarom goed geluisterd naar de spanning en richting van de afzonderlijke stemmen en de harmonie.
De programmatische inhoud komt van mijn bezoeken aan Suffolk, Engeland, ik was daar twee maal voor een cursus van het Britten-Pears Project in Aldeburgh. De omgeving is ongelooflijk charmant, met de vreemde riet-moerassen. En natuurlijk ook door de Engelsen zelf met hun grote glazen ‘bitter’ in de pub.
Ik schrijf graag voor musici die ik ken. Er is meer inspiratie, ik raak geprikkeld door hun karakters, je kunt rekening houden met sterke punten. Het Conegliano Quartet was zeer aangenaam om mee te werken en ik ben hun zeer dankbaar voor hun vriendschap en de concerten waarop ze mijn kwartet hebben geprogrammeerd.
Ik schrijf graag voor musici die ik ken. Er is meer inspiratie, ik raak geprikkeld door hun karakters, je kunt rekening houden met sterke punten. Het Conegliano Quartet was zeer aangenaam om mee te werken en ik ben hun zeer dankbaar voor hun vriendschap en de concerten waarop ze mijn kwartet hebben geprogrammeerd.
De première was in april tijdens het Charles Hennen Concours en daarna is het door het Conegliano Quartet onder meer gespeeld in de kleine zaal van het Concertgebouw. Het stuk is genomineerd voor de Henriette Bosmansprijs 2008 en werd tijdens de finale uitgevoerd door het Ensemble Insomnio olv. Ulrich Pöhl.
Duration: 10′
Instrumentation: strijkkwartet
Eerste uitvoering: 4 april 2008 by Dudok Kwartet