voor altviool cello en contrabas
We hadden een trio dat al een tijdje bestond, we hadden alleen geen concerten. Er was wel repertoire, voornamelijk uit de jaren tachtig, en dat waren bepaald geen parels, behalve dan het stuk van mijn toenmalige compositie docent Daan Manneke. Maar dat was geen nadeel: hier lag een kans! Ik was door Manneke’s compositie geïnspireerd en schreef een trio voor onze bezetting, maar ook voor onze persoonlijkheden. Het werd een autobiografisch werk, met verwijzingen en karakters. Mijn zusje Eva vond het ‘een echt mannenstuk’, dus dat was gelukt!
Feitelijk doorloopt het stuk één lange reeks, die voor elk instrument hetzelfde is, maar individueel zijn er verschillende snelheden. Vervolgens boetseerde en varieerde ik het materiaal, waardoor er een soort variaties ontstaan. Daan Manneke noemt dit de ‘Archipel-vorm’, waarin de muziek als een soort ‘eiland populaties’ wordt neergezet, en er beïnvloeding van de muziek onderling plaatsvindt (of soms bewust niet!). Dit is mijn compositie waarin de meeste invloed van Manneke zit, en op dat moment was het mijn meest samenhangende werk.
Eerste uitvoering: 25 mei 2007 by Trio Inferno