NAZOMER – voor orkest

Voor orkest

Mijn ervaring als orkestspeler is groter dan die als symfoniecomponist, een orkest om voor te schrijven is nu eenmaal niet vaak voor handen. Dankbaar put ik uit de ervaring van de grote componisten voor mij. Spelend of luisterend probeer ik hun structuren te analyseren. Een bescheiden hommage aan hen.

Misha Mengelberg sprak over de zeekip, die bij kalm water een mooi spiegelbeeld heeft, maar bij woeste zee is zijn reflectie nauwelijks herkenbaar. Dit idee inspireert mij. Ik schrijf graag melodieën met een reflectie, een schaduwmelodie. Het is het belangrijkste idee van dit stuk en ik heb het op verschillende manieren uitgewerkt, als een thema met variaties.
De dagen van september, de laatste dagen van de zomer, zijn, met een beetje geluk, de mooiste dagen van het jaar. Met hun bijzondere licht, aangename lucht en schitterende contrasten in wolkenkleuren nodigen ze uit tot dagdromen; dan overvalt me een zekere melancholie. Ik heb geprobeerd deze nazomerstemming te vangen in dit stuk.
De vierkwartsmaat regeert het stuk zonder onderbreking, maar natuurlijk is er meer. Het publiek kan besluiten niet naar de dirigent te kijken, zoals men kan besluiten een middag zonder klok door te brengen.